تاثیرات روزافزون تبلیغات در زندگی انسان غیرقابل انکار است. بهره گیری همزمان از شیوه های مختلف ارتباطی مانند زبانی، تصویری، حرکتی، مکانی و شنیداری در قالب متونی چند شیوه در این حوزۀ مهم، می تواند به شکلی موثرتر از گذشته مخاطب را ترغیب و متقاعد به خرید کالا و خدمات کند. در این میان نقش زبان و تصویر و رابطة میان شیو گی آن ها با یکدیگر و نیز با سایر شیوه ها در معنا سازی قابل توجه است. پژوهش حاضر ضمن بکارگیری چارچوبی ترکیبی در قالب پژوهشی کیفی از نوع نشانه شناسی به بررسی نحوة تعامل زبان و تصویر (ثابت و متحرک) در آگهی های تلویزیونی و چاپی و نیز بررسی اثربخشی هر کدام از این دو شیوه در متون چندشیوة آگهی پرداخته است. نتایج نشان می دهد علیرغم آن که متون چندشیوه به عنوان یک کل معنایی، حاصل عملکرد همة شیوه ها هستند، اما هرکدام از شیوه ها اثرگذاری متفاوتی دارند. به گونه ای که در آگهی های تلویزیونی سهم زبان در ساخت و انتقال معنا بیش از تصویر بوده است اما در نسخة چاپی همان آگهی ها میزان اثربخشی این دو شیوه متفاوت از یکدیگر است.

این مقاله به مطالعه تعامل دو شیوه تصویری و نوشتاری در شعر دیداری فارسی بر اساس الگوی ادغام در نشانه شناسی شناختی می پردازد. از آنجایی که شعر معاصر ماهیتی چندشیوه دارد، مسئله اصلی این پژوهش چگونگی آمیزش شیوه های کلامی و تصویری به شکل های مختلفی در ذهن انسان است که در نهایت معنای کلی اثر چیزی بیش از معنای موجود در هر شیوه تلقی می شود. پرسش این مقاله بررسی چیستی قلمروهای مورد مطالعه در شعر دیداری بر اساس نشانه شناسی شناختی است. دستیابی به دسته بندی ای نظام مند از انواع شعر دیداری مبتنی بر بنیان های شناختی ذهن، هدف این نوشتار است. بدین منظور، تمامی شعرهای دیداری موجود در ادبیات فارسی بررسی شدند. بر اساس فرضیه های این پژوهش، الگوی مورد استفاده در این مقاله به غیر از قلمروهای ذهنی- که حاصل تجربه انسان هستند- به قلمروهای طبیعی، فرهنگی و درونی نیز می پردازد و البته در این مقاله با اعمال برخی تغییرات در الگوی آرهاوس، امکان ترکیب شیوه تصویری و کلامی از خلال تعامل شش فضا با یکدیگر ممکن می شود. نتیجه پژوهش نشان می دهد که سه نوع شعر دیداری بر اساس هشت مشخصه شناختی قابل تفکیک هستند. از آنجایی که جهان مغز و جهان ادبیات الگوهای مشابهی دارند، چگونگی تعامل تصویر و کلام در ذهن، حاصل مواجهه انسان با جهان است که در نتیجه به ساخت جهان ادبی منجر می شود.

همگرایی دیجیتال، به عنوان فعالیت جسمانی خوردن همراه با یک فرد (به صورت آنلاین یا آفلاین) با استفاده از اپلیکیشن های خوراک به وسیلة بینامتنیت اینستاگرام به سوی ارتباطی پایدار، مستلزم استفاده از مدل تلفیقی پیکره بنیاد در چارچوب تحلیل گفتمان تعاملی چندشیوه است. این مدل ما را قادر می سازد تا مناظرة حل ناپذیر میان کنش های اجتماعی و ابزارهای بیناکنش گر را بررسی کنیم. معناپردازی همگرایی دیجیتال ایرانی نگرش هایی را برای در نظر گرفتن ذائقة معنادار کاربر و عادات های آن ها فراهم می آورد که مبتنی بر نظام خوراک، از جمله انتخاب نوع غذا، روش های آماده سازی، ترتیب و شیوة غذا خوردن است. یافته ها نشان داد که هر چند اپلیکیشن های ایزی-پز و مامان-پز با بهره گیری از بینامتنیت اینستاگرام کنش های تعاملی اینستاگرام را برای سازوکارهای تعاملی اینستاگرام، بر برگزاری مراسم و چالش گسترش هم گرایی آفلاین تأکید دارند، هم گرایی آنلاین در اپلیکیشن مستر تیستر با اینفلوئنسری و در اپلیکیشن مایی با موکبانگ گسترش می یافت. همچنین، اپلیکیشن های دلینو و اسنپ فود با تجهیز سازوکار های تحویل غذا به افراد، از کنش های بیناکنش گری در اجرای همگرایی آنلاین-به-آفلاین بهره می برند.

امروزه افزون بر جنبه های متنی، بر جنبه های تصویرنگاری کتاب های آموزش زبان که به صورت چندشیوه ای طراحی می-شوند، تأکید می شود؛ زیرا این باور وجود دارد که این دو جنبه همسو هستند. هدف از این پژوهش که به صورت توصیفی-تحلیلی انجام می شود، بررسی پیوستگی های بین تصویر و متن در کتاب های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان، تألیف صفار مقدم (1391)، بر اساس رویکرد مارش و وایت (2003)، است. این نظریه با مشخص کردن روابط بین تصویر و متن، اثربخشی کتاب های آموزشی در هماهنگی تصویر با متن نوشتاری در جهت تسهیل فرایند آموزش را مورد سنجش و بررسی قرار می دهد. یافته های پژوهش نشان می دهد که در درس های بررسی شده ی درسنامه ی مذکور، حدود 25 درصد تصاویر با متن نوشتاری ارتباط اندکی دارند، 50 درصد کاملاً منطبق و 25 درصد محتوایی بیشتر از متن نوشتاری ارائه کرده اند. پس از ارزیابی تصاویر این درس ها از لحاظ رابطه ی متن و تصویر، می توان نتیجه گرفت که در درسنامه ی مورد بررسی، در مجموع تصاویر با متن نوشتاری هماهنگی کامل دارند. در این راستا، پیشنهاد می شود مؤلفان کتاب های آموزشی با انتخاب تصویر متناسب با هدف آموزشی متن ها، به فرایند یادگیری زبان سرعت بخشیده تا اهداف آموزشیِ تصویر، تحقق یابد.

نوآوری را می توان توسعه و به کارگیری راه های جدید و به طور چشمگیر بهبود یافته برای پاسخ گویی به نیازها و مسایل اجتماعی و اقتصادی تعریف کرد. تاکنون الگوها و رویکردهای متعددی در سطوح مختلف سازمانی و ملی برای اندازه گیری و ارزیابی نوآوری ارایه شده است. از طرفی، به دلیل ماهیت متفاوت سازمان های دفاعی، نوآوری در این سازمان ها شامل پیشران ها، الزامات و ملاحظات خاصی است. بنابراین، پژوهش حاضر با بهره گیری از رویکرد کیفی و استراتژی طرح چندشیوه ای شامل روش تحلیل مضمون و روش مدلسازی ساختاری تفسیری به ارایه چارچوبی متوازن برای اندازه گیری و ارزیابی نوآوری در سازمان های دفاعی پرداخته است. این چارچوب مشتمل بر دو دسته از مضامین فراگیر پیشران (تحلیل های راهبردی مبتنی بر دکترین دفاعی؛ تحلیل سبد محصولات و فناوری های دفاعی؛ شبکه سازی و توسعه همکاری های فناورانه؛ بازطراحی نهادها، فرآیندها و توسعه سرمایه های انسانی؛ مدیریت منابع، زیرساخت ها و ظرفیت ها) و مضامین فراگیر وابسته (نتایج سرمایه های انسانی؛ نتایج شبکه همکاران دفاعی؛ نتایج مشتریان و نیروهای مسلح؛ نتایج عملکردی نوآوری های دفاعی؛ نتایج مالی و ماموریتی؛ نتایج جامعه و امنیت ملی) است. ویژگی اصلی این چارچوب آن است که نوآوری های فناورانه و سازمانی، نوآوری های تدریجی و ریشه ای، افق زمانی گذشته، حال و آینده و ملاحظات اجتماعی، فنی و اقتصادی را به طور همزمان در برمی گیرد.